Είναι η πιο κοινή μορφή λοιμώξεως του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος και μια ιδιαίτερα λοιμώδης (μεταδοτική σε υψηλότατο ποσοστό) νόσος.

  Οφείλεται κατά κύριο λόγο σε ΙΟΥΣ (πολλά είδη ,με κυριότερο από αυτά τους ρινοϊούς) , άρα η χρήση αντιβιοτικών (αντιμικροβιακών) σκευασμάτων ΔΕΝ έχει κάποιο νόημα στο κοινό κρυολόγημα!

  Η μετάδοσή του γίνεται με την εισπνοή των μικροσταγονιδίων που εκπέμπονται στον αέρα,από τους νοσούντες, με το βήχα,το φτάρνισμα,την ομιλία αλλά και με την επαφή (με τα χέρια) διαφόρων αντικειμένων που έχουν χρησιμοποιήσει κι αγγίξει οι ασθενείς με «βρώμικα» χέρια.

  Η νόσος παρουσιάζει εποχικότητα καθώς εμφανίζεται πιο συχνά κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες,αλλά και στις αρχές της άνοιξης. Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες,με ιδιαίτερη όμως επίπτωση στα μικρά παιδιά (υψηλό ποσοστό μετάδοσης σ’αυτά που είναι σε παιδικούς σταθμούς και σχολεία),στους ηλικιωμένους (άνω των 65-70 ετών) και στους πάσχοντες από χρόνιες νόσους που εξασθενούν την άμυνα του οργανισμού τους.

  Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι ο βήχας,ο πονόλαιμος,η απόχρεμψη (φλέγματα),η ρινική καταρροή (συνάχι) με ρινική συμφόρηση (βουλωμένη μύτη),η διαταραχή όσφρησης και γεύσης,ενώ δεν αποκλείονται και βαρύτερες εμφανίσεις της νόσου με υψηλό πυρετό,πόνο στις αρθρώσεις,αδυναμία κι εύκολη κόπωση.

  Η πιθανότερη εξέλιξη της νόσου είναι η σταδιακή υποχώρηση των συμπτωμάτων ,τα οποία δεν είναι πολύ έντονα,αλλά πολλές φορές ταλαιπωρούν τον ασθενή,μέσα σε 5-10 ημέρες.Αν τα συμπτώματα επιμένουν ή είναι πολύ ενοχλητικά,καλό είναι να επικοινωνήσετε με έναν ιατρό.

  Ο ασθενής μετά τη λοίμωξη αποκτά ανοσία μόνο για το συγκεκριμένο τύπο ιού  από τον οποίο νόσησε,οπότε δεν αποκλείεται η εκ νέου νόσηση,από διαφορετικό τύπο ιού,μέσα στην ίδια εποχή.

  ΔΕΝ υπάρχει ΕΙΔΙΚΗ θεραπεία κατά των ιών για το κρυολόγημα,οπότε κι επικεντρωνόμαστε στην ανακούφιση των συμπτωμάτων,με αντιπυρετικά,αποσυμφορητικά για τη μύτη και το συνάχι (ΠΡΟΣΟΧΗ στη διάρκεια χρήσης τους!), σε συνδυασμό με ανάπαυση,άφθονη κατανάλωση υγρών και υποχρεωτική απουσία από τον παιδικό σταθμό,το σχολείο,την εργασία του ασθενούς,λόγω του λοιμώδους χαρακτήρα της νόσου (υψηλή μεταδοτικότητα).

  Σας θυμίζουμε ξανά στο σημείο αυτό,πως τα ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ (αντιμικροβιακά) φάρμακα ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ στη θεραπεία του κρυολογήματος!!!

  Όταν τα συμπτώματα επιμένουν για πάνω από 7-10 ημέρες ή είναι ιδιαίτερα ενοχλητικά,πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσετε με τον ιατρό σας. Κι αυτό,γιατί είναι πιθανή η εμφάνιση επιπλοκών,όπως οι πνευμονίες,η βρογχίτιδα,η ωτίτιδα,η φαρυγγίτιδα.

  Το κυριότερο μέτρο που πρέπει να προτείνουμε για την εμπόδιση της μετάδοσης της νόσου είναι τα γενικότερα μέτρα υγιεινής,τα οποία φρόνιμο είναι να τα τηρούμε και στην καθημερινή μας πράξη,χωρίς να νοσεί κάποιος από εμάς.Αυτά είναι

1- ο καλός αερισμός των χώρων που κινείται κάποιος ασθενής

2- το συχνό πλύσιμο με σαπούνι των χεριών μας

3- η χρήση (όχι υπερβολική) ήπιων αντισηπτικών σκευασμάτων για τα χέρια μας

4- η αποφυγή στενής επαφής και συγχρωτισμού με πάσχοντα άτομα

5- ο τρόπος που βήχουμε-πρέπει όλοι μας να βήχουμε στο εσωτερικό του αγκώνα μας ή βάζοντας μπροστά από το στόμα τα χέρια μας!