Με το διοργανωτή Γιάννη Θεοχαρόπουλο, τον οποίο γνώρισα μετά τον τερματισμό μου. Από τους ανθρώπους που σου αφήνει την αίσθηση της καθαρότητας του βουνού. Τρομερή δουλειά σε τροφοδοσία, σηματοδότηση, ακόμα και χιονούρες για ασφαλή διάβαση των αθλητών από το παγωμένο χιόνι.

Ο εν λόγω αγώνας (48 χλμ, 2790 +ΥΔ) πραγματοποίηθηκε όπως κάθε χρόνο στα Άγναντα των Τζουμέρκων και παράλληλα γίνανε και αγώνες των 10 και 22χλμ. Χαρακτηρίστηκε από εξαιρετική οργάνωση με πολύ καλή τροφοδοσία σε όλη τη διαδρομή και πυκνή σηματοδότηση μιας τεράστιας διαδρομής και είναι ακριβώς αυτά που λέει: και Άθλος και Ultra και Adventure. Ο αγώνας φαντάζει ιδανικός για λάτρεις της άγριας ομορφιάς του βουνού με πολύ μεγάλο κομμάτι εκτός μονοπατιών και πολυποίκιλο κατά κύριο λόγο σκληρό τεραίν. Ο αγώνας αν σε κάτι πάσχει μαλλόν είναι το «marketing», υπό την έννοια ότι δεν τυγχάνει της προβολής και προώθησης ανάλογων άλλων αγώνων, γεγονός που μόνο σε «δημόσιες σχέσεις» μπορώ να το αποδώσω, μιας και ποιοτικά ο αγώνας είναι αν όχι καλύτερος, τουλάχιστον ισάξιος για παράδειγμα του ZMR 42. Τέλος χρειάστηκα σχεδόν 9 ώρες (8:57:49 ,22η θέση) για να τερματίσω και ο τερματισμός μου αυτός αφιερώνεται στην γυναίκα μου και την 5μηνών κόρη μου για κάθε λεπτό που με στερήθηκαν λόγω προπονήσεων.

Βάσιλης Γαλάνης

Ταξιδεύοντας για Άγναντα. Τζουμέρκα calling…